Alija İzetbegovic.... Bağımsız Bosna-Hersek'in ilk cumhurbaşkanı kendisi.Buradan anlaşılacağı üzere bir ulusa bağımsızlık kazandırmış,kendi kendine yönetme hakkı tanınmasında önderlik görevi üstlenmiş bir kahraman.Modern ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kurucusu büyük önder Mustafa Kemal Atatürk gibi,emperyal güçlere boyun eğmeyerek bağımsızlığı düstur edinmiş bir lider o. İlkeleri uğuna cezaevlerinde ömrünün bir kısmını tüketmiş ama asla ilkelerinden ödün vermemiş bir devrim adamı... Siyasi yönü hakkında çok şey söylenebilir;bu iyi yahut kötü de olabilir.Benim üzerinde durmak istediğim nokta ise Alija İzetbegovic'in bin bir güçlükle uğraşırken,onu haklamak için vahşi bir hayvan sinsiliğinde pusuda bekleyen düşmanlarına rağmen sevmeyi asla ihmal etmemiş olmasıdır.Tepelerinde bombalar patlarken,herkes can derdinde sığınaklarına kaçıp sığınaklardan uzun süreler başlarını bile çıkartamazken,sadece iki aşık bunun fırsat olduğunu düşünüp kimsenin kalmadığı sokaklarda el ele dolaşabilirdi.İnsanlar sevmekten daha kolay bir şey olmadığını zannederler,oysa tam tersi,herkes sevmek yeteneğine sahip;ama bunu gerçekleştirebilmek çok zor.Lakin bu Alija ve Halida için pekte geçerli değildir.Alija İzetbegoviç,günlüğünde şöyle bahseder:'
'Mahkumiyetimi tamamladıktan kısa bir süre sonra,on sekiz yaşımdan beri tanıdığım bir kızla evlendim.İsmi Halida'ydı.Halida,çok güzeldi,ki aynı şey benim için söylenemezdi.Savaş sırasında tanışmıştık ve hava saldırısını haber veren sirenler ne zaman çalsa bir araya gelirdik.İnsanlar panik halinde mahzenlere ve hava saldırısı sığınaklarına doğru kaçışırken Halida ile ben,bize bir şey olmayacağından emin,bir taşın üzerinde yahut bir parkın banklarında otururduk.Kuşkusuz ikimiz,kentte hava saldırısı sirenlerini duyduğunda mutlu olan yegane kişilerdik...'
Bu kesit bizlere bir ders niteliğinde armağan olabilir.Sevmenin ve sevilmenin gücünü hafife alırsak hata etmiş oluruz.Hiçbir koşulsuzluk sevginin gücüne üstün gelemez;yeter ki gerçekten sevmesini bilelim.Unutmayalım ki,sevmenin ve sevilmenin karşındaki en büyük engel;bizleriz;bizim inşa ettiğimiz zavallı egolarımız.Bu yüzden yalnızlaşıyor,egolarımızın gölgesinin altında yavaş yavaş toprağa karışıyoruz.Oysa 'Sevin' diyor tanrı,karşılık beklemeden,her şeye rağmen 'Sevin' diyor..
Yaşamın en büyük dramı insanların yok olması değil,sevmekten vazgeçmesidir...
Geç kalmayın dostlar,geç kalmayın...
Alija İzetbegovic
Halida İzetbegovic
Ruhunuz şad olsun....
