Tamam,Sakinim...

Güzel kirpiklerinin altından parlayan gözlerini gördüm önce.Dikkat etmemiştim yanağındaki gamzelerine.Sivri çenesi ve herkesin hoşnutla bakacağı hafif dişlek sırıtmasıyla cezbetti beni.Bir bebek saflığı vardı konuşmasında.Şımartılmayı bekleyen bir bebek.Islık çalıyordu,arkasından bir şeyler mırıldandı.Öylece durmuş denizin güzelliğini seyrediyordu yada deniz onun güzelliğini.Denizi bilemem ama ben onu seyrediyordum.Saçlarını yarıp geçiyordu rüzgar.Ben arkasında paramparçayım.Sonra mırıldanmayı kesip şarkısını konser veriyormuş edasıyla söylemeye başladı.Bana neler olduğunu biliyordum.Yine bir gün birisinin çıkıp canımı okuyacağını tahmin ediyordum.Olmamalıydı!Gitmem gerekirdi.Seyretmeye devam edersem onda asılı kalacağımı biliyordum.Bedenim,ruhumla çelişiyordu.Daha önce bir kere daha olmuştu böyle bir şey,hatırlıyorum.Merdivenlerden inip stüdyoya gitmeye karar vermiştim en sonunda.İnerken ''Onur!Nereye''sesini işittim.Fark etmişti.Lanet olsun ve işte başladı yine.Normalin dışında bir terleme,titreme,kalbimin o bilindik hızlı çarpışı.''Bekle,geleceğim birazdan''dedikten sonra ''Aşkıydı işiydi,ihtirası düşüydü,yere baysın faturası malı mülkü,bağlasalar durmam''diyerek uzaklaşıp hemen kendime geldim.15 dakika sonra geldiğimde yanına hiç de az önce hissettiklerimi hissetmedim.Valla az daha paçayı kaptırıyorduk yahu.Ben de sara hastaları gibi sık olmasa da iki ay da bir aşık olma nöbeti geçiriyorum.Şükür atlattım,bir daha ki herhalde bir sene sonra falan.İki ay da bir dememe bakmayın öyle gittikçe uzuyor nöbet aralığı bende.Bundan önce ki herhalde,yanlış hatırlamıyorsam okullar kapanmadan yada kapanacağı gündü.Aşkın zirvesini çıkmıştı.Elim kolum kırık indim aşağı ama geçti.Her zaman söylüyorum,benim en önemli özelliğim;çok sevdiğim birisi de olsa istediğim zaman hafızamdan atabilmem.Üzerinizde delete tuşu olduğunu düşünün,işte bende öyle.Tuş yok tabi ama ilahi bir güç var işte.Neyse ya,şarkım yarıda kaldı;Kaaaaaaaaafaaaaaa Nereyeeeeeeeee Bennnnnnn Orayaaaaaa!!!!!