Gece olunca bir şeyler yazarım ben.Bir kelime yazarım sonrası gelir zaten.
Geceydi ve yine bir kelimeyle başlamıştım.
Bir tülü duramadım.
Sonra böyle oldu işte...
GÜVEN VERMEYEN KELİMELER
Bazı anlamları olmaz kelimelerin.Fazla ciddiye almayacaksın kelimeleri!Güven vermez ağızdan çıkan her sözcük!Umut verir,amaç verir,mutluluk verir ama güven vermez her zaman.Bilirim,inanır insan.Tanrıya inandığı gibi inanır hem de. En büyük zaafı da bu insanoğlunun.Hep bir şeylere inanır.Üzüleceğini bile bile kandırır kendisini.En çokta geceleri kanar.Hani yıldızların,hani Ay'ın,hani tavandaki avizenin parladığı zaman;düşüncelerin cellat,çığlığın hiç olduğu zaman.Bir kadın gelir,oturur yüreğinin üzerine.Saçlarını dolar boynuna,kurtulamazsın.Yakar elleri dokunduğu her yeri. 'Sus' dersin, 'Sus'.Ama anlatır... Ne kadar sus dersen o kadar anlatır. 'Saçmalıyorsun' der, 'Bencil olma!Daha ciddi sorunların olmamalı senin!Bu gece bir köpek yalnızlıktan ölmüş olabilir mesela.Yalnızlığından kurtulmak için ölmüş olabilir bir köpek.Kıvrılmış bir köşeye,kokmayı bekliyordur öylece.Bütün sokaklar yalnızlık kokacak şimdi.İğrenecek bazıları;burunlarını tıkayarak geçecekler.Herkes kaçacak,herkes.Yalnızlık bu,kokusu üzerine sinerse bırakmaz yakanı.Kimse bir köpek gibi ölmemeli;en azından bu gece.En azından bu gece ben varım yanında.Korkma,yalnız ölmeyeceksin!İzin vermem buna!Kitaba,ayraç koyduğun yerden devam etmeden ölmene izin vermem!Yarın için,yaşamak umuduyla koyduğun ayracı görmezden gelemem.Altını niye çizdin bu satırın?Şunu diyorum işte! ''Bir kadının dudaklarında değildir aşk.Bedeninde hiç değildir.Aşk,kadının göz kapaklarındadır.Kadın,göz kapaklarında saklar adamı.Ne kadar yanarsa yansın canı,ağlayamaz bazen.Sımsıkı yumar gözlerini.Adam hep orada kalır.Kadın,asla bırakmaz adamı.Kadın,asla vazgeçmez ondan.Bende senden asla vazgeçmeyeceğim.'' Söyle,niye çizdin bu satırların altını? Yalan hepsi,kim söylemişse yalan söylemiş. -Ama bunlar senin sözlerin.Nasıl bana inanma der.... İnanma sakın!Kimse söylemedi mi?Fazla ciddiye almayacaksın kelimeleri.Güven vermez kelimeler.Bu gerçeğe alış artık.Çık kozalağından,uç uçsuz bucaksız.Kuş bakışı seyret insanları.Kuş bakışı gör yalanları;umutların havada asılı kalışını.Bak!Bir adam nasılda ağlıyor görüyor musun?İstanbul'u karşısına almış,bir bir ağlıyor.Belkide ölen köpeğe ağlıyordur.Sen ağlama sakın!Bilmiyor ki o adam,hiç kimse için ağlanmamalı!Gözyaşı kadar değerli değil kimse.Bırak,sende kalsın.Ağlayacaksan kendine ağla;kelimelere güvendiğin için aksın gözyaşın. Güneşe yakalanmadan gideyim en iyisi. Hadi,sende uyu artık.Kurtuluşudur uyku insanın gerçeğe inanmak istemediği zamanlarda.Kim bilir, belki de yıllardır uyuyorsundur.
Neyse ne!Gidiyorum ben artık.Gidiyorum ama ne zaman istersen gelir mahvederim geceni...
-Dur,gitme... Ya yıkılırsa duvarlar üzerime.Ya inandığım her kelime boğarsa beni.Şu saat,çakılır kalırsa bu ana.Bir karanlık örterse gözlerimi ve sen gelmezsen her gece mahvetmeye beni.Dur,gitme!Gittin mi?Ses yok.Saat,saat... saat sustu.Hayır,hayır... Bu kokuda ne?Köpekleşmeye mi başladım yoksa?En azından bu gece yalnız ölmeyeceksin demiştin.Bunu da mı ciddiye almamalıydım?Anladım.O zaman ölebilirim artık.Sokaklar yalnızlık kokacak şimdi.Koşa koşa kaçacak herkes.Keşke diyorum,keşke,en azından bu gece bir köpek gibi ölmeseydim.Tam da güneş doğacakken;yarın olup yeniden yine kelimelere inanmaya başlayacakken...
