Yazmakta bir yere kadar be oğlum!Yaz yaz nereye kadar?Pencereden çıkar kafanı da bak biraz dışarıya.Bak,bir ağacın dalına kuş konmuş.Hemen yanında baharın simgesi bir çiçek açmış.Ağacın gölgesinde yatan kediyi gördün mü peki?Ne kadar huzurlu değil mi?Belki de değildir.Yanı başında mahallenin veletleri top oynarken nasıl huzurlu olsun ki,benim ki de laf yani!Bir bebek,annesinin kucağında ağlıyor.Akşamüzeri güneş batıyor.Gözyaşılarında batan güneşin son kızıllığını görüyorum.Göbekli bir esnaf kamyonun üzerinde,gür sesiyle inletiyor adeta mahalleyi.Bebek daha çok ağlamaya başlıyor.Babamın sinirli homurtulu sesleri geliyor odadan.Annem nerede acaba?Şimdi hatırladım;mutfak tabii.Annemin tek derdi akşam yemeği;ne yapsın zavallı?Üç boğaz ona bakarken nasıl beklerim rahat etmesini.Kanımca annemin içinde dört şefkatli kadın gizli.Bu yüzden yemekleri sevgi kokar,tadı sevgi lezzeti.Yaz yaz nereye kadar dedim de iyi mi ettim sanki;bunca ayrıntı öğrendim ne oldu oğlum!Oğuz Atay'la muhabbet ederken niye kalktım ki sohbetten?Hatırladım,kahvem bitmişti.Ne olduysa yeni kahve almaya giderken ''yaz yaz nereye kadar ne oğlum'' deyip pencereden bakmamla oldu.Oğuz'a da ayıp ettik hani;bekliyor adam masada. ''Korkuyu Beklerken'' kitabını anlatıyordu bana;sayfa 116.Ne yalnız bir hikayen varmış diyordum Oğuz'a,içimi karartın valla. Sonra anladım ki bu hikaye hepimizin hikayesi;yalnızlığı da paylaşmışız aramızda.Çok imalı gülüyordu Oğuz;sinirim bozuldu.Kapattım kitabı;Oğuz gitti.Garip kaderime gülümsedim;aynaya bakarak tabii.Tatlı bir gülümseme.Eski neşemi kaybettiğimi göstermek için.Sonra durgunlaştım.Neden?Unuttum.Dur,hayır;unutmadım.Yalnız kaldıkça yalnız kalmaktan korktukça...Aynadan uzaklaştım;fakat,bilmiyordum,böyle bir düşünceydi.Köpekler sinirimi bozdu,şimdi kendime gelirim.Buldum;Yalnız kalmaktan korktukça yanlızlığım artıyor.Bu sefer gerçekten gülümsedim işte.Her şeyimi kaybetmedim daha;çıkmayan candan ümit kesilmez,havlayan köpek ısırmaz.Hay Allah kahretsin.Oğuz tekrar geldi yanıma. ''Onu hemen unutmadım doğrusu;fakat içimden bir ses biraz bekle diyordu,sonu iyi olacak.'' Bende değil,Oğuz dedi bunu;yazmış üstelik kitabına.Acaba iyi bir şey olacak mı? hayır,dedim kendime.İyi şeyler birdenbire olur;bu kadar bekletmez insanı.Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar ya da hiçbir şey çıkmaz.Kahvem bitti işte.
Bu nasıl bir pazar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder