Ellerinin İzi Var...

Ben geldim.

Dışarıda yağmur var.Yağmurun en güzel yönü,ağladığında gözyaşlarını belli etmemesidir.Toprakla öpüştüğünde çıkan koku da olabilir.Birazdan kahvemi yapıp balkona çıkacağım.Ben böyle havalarda var oluyorum;yıldızların parlaklığını göremesem de.

Çok bir şey anlatmayacağım bu akşam.Bir şiir yazacağım,bir şarkı paylaşacağım,sonra bir kızı terk edeceğim...

Terk edilen kız Aysu olacak.Bu kaçıncı olacak? Kaçınca mutlu mu olacak bu adam?Yo,ama hep kaçacak!Beni sevdi mi,bilmiyorum?Aslında biliyorum.Zaten onun için gidiyorum.Hırsız telaşı benimkisi;alacağı bir şey olduğunu bildiği halde,açamayacağı kapıyı zorlayan... Fener misali, düşler elinde;ama sürekli gerçeğe yakalanan...

Zor olmayacak;terk etmeyi iyi bilirim.Zamanın da çok terk edildim;nasıl yaptıklarını biliyorum.

Korkuyorum!Ya gözlerine çarparsa gözlerim.Ya çatık kaşlarını hissedersem.Her şeyden önemlisi,elleri... Ellerinde gözyaşı olursa.O zaman ne yaparım?

Senin yüzünden oluyor bunlar.Senin yüzünden terk ediyorum.Kimse sana benzemiyor çünkü.

Herkeste seni ararken kendimi kaybettim. ''Benim günahım ne?'' derse eğer,seni anlatayım mı en başından? Bakarsın belki acır da hak verir bana.Verir mi dersin? Görüyorsun,her şeyin sebebi ne kadar da sensin.

Ne kadar benimlesin?

Yarın zorlu bir gün olacak...

Artık geceleri yazacağım.

İyi geceler...

VAR OLMADIKÇA SEVİLECEKSİN

Susup düşürdüğümde dilimden adını,

Güzel duruyor sessizliğin içinde...

Ama sesime karıştığında,yitiyor anlamını.

Sadece adın değil,tamamın böyle...

Gözlerin bakılmadığında güzel...

Ellerin tutulmadığında sıcak...

Yanımdayken değil de,

Özlendiğinde mühimsin...

Zaten bu yalanın,

sarılışlar -vücut bulması- yasak!

Kısacası;

Var olmadıkça sevileceksin...

Karşıma yaşanmama koşuluğuyla çıkarılmış,

Geçmişte işlediğim bir günahın bedeli gibisin...