13 Ocak 2014 Pazartesi

Şahısa Yönelik...





Lekelenmeye müsait bir yalnızlık.Tedirginliğini buna bağlıyorum seni seyrederken.Pişmansın.Pişmansın kapılıp koyvermediğin için sanki.Elinde olsa,avaz avaz bağıracaksın sokaklarda. ''Neyim ben?'' diye haykıracaksın.Olmuyor tabi.Olmuyor.Sıyrılır gibi lüzumsuz bir yerden,sıyrılıp kendi affına sığınıyorsun.Beni anlayacağın günler gelecek.Beni de göreceksin.Benimle tamamlanacak bir şeye benziyorsun çünkü.Korkma lütfen!Olması gerektiği kadar fedakar birisiyim aslında;daha fazlasını umma açıkçası.Endişelerim,ideallerim,halletmeye çalıştığım meselelerim var.Başkalaşmaya çalışıyorum.Gözardı edilmiş tutumlar edinmek hoş.Değişmek,hiç de zor değil.Yalnızca özgür olabilsem,sorun kalmayacakmış gibi sanki.Anlaşılmak istiyorum.Sevdiğim bir şarkıyı herhangi birisiyle paylaşırken aynı duyguları hissetmek arzusu bu.Evet,tıpkı bu.Sese,ahenge kapılırken,kendini müziğin ritmine verirken yanında bir diğerinin olabilmesi;görkemli bir anda birlikte sadeleşebilmek.Birlikte dans edebilmek gibi.Sen hastayken başucunda birinin sabaha kadar oturması gibi.Arada bir alnındaki teri silmesi,üstünün açılmamasına dikkat etmesi gibi.Bir başkası için hayatta kalma çabası sanki.Ölmek için değil,yaşamak için uğraşmak gibi.Ummadan,hayal etmeden,sıradan,olduğu gibi doğal ve ciddi.Ciddi ciddi hayatla mücadele edebilme gücü.Bu gücü yan yanayken yaratabilme yeteneği.Ben bu yeteneğin bir parçası olarak sokuluyorum sana.Masallarla geliyorum.
Efsanelerle geliyorum sana...
Senin hakkında bir satır yazmamaya çalışmamın nedenini hiç düşündün mü?Sana ait olanları içten içe koruma uğraşı mıydı sanki bu:kuşkusuz.Hala da saygıyla ağlıyorum.Büyük bir tesadüfe yenildim.Büyük bir eksen kaymasıyla,sihirbazın şapkasında sıkışıp kalan tavşan gibi... 
Çünkü beni anlamadığını,anlamak için uğraşmadığını,hatta bunu önemsemediğini biliyorum.Aynı otobandaydık  ve birimiz birimizin yanında geçip gitti.Hafızasızlığı,gurur saymanın adil yanı. Hangimiz süratliydik? Önemi kalmadı.Hangimiz daha özveriliydik? Bunun da...
Birinin peşindeyim ben;tanımsız bıraktığım birisinin.Sessizliğin doyurduğu,biçimli ve endişeli birinin.Düşüncelerimi zapteden,kelimelerimi korkutan birinin.Onunla olmakla,onunla birlikte yaşamakla gizli bir gurur duyacağım,asla kıskançlığa ya da sahiplenmeye dönüşmeyen bir tutkuyla bağlanacağım birinin.Onu arıyorum göğe her baktığımda;bir melek gibi uzanıp,yüzüme dokunacağını tasarlıyorum.Bütün aşkların payına düşen şiddetten arınmış,başkalarına aynı,birbirimize farklı koktuğumuz bir sevginin yolu bu.
Unutma!
Ben seni kırmak için yaratılmadım...
Daha çok işimiz var...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder