Seninleyim....

Kandırıldım.Bunu yapan en yakın arkadaşımdı;Okan.Hayal Kahvesi diye gittik, Jolly Joker çıktı.Fırat Tanış diye gittik,Mehmet Erdem'le ağladık.Kendisi Mehmet Erdem hayranı,benim gibi olsa da olur olmasa da olur diyemez;tapar ona.22.30 gibi başladı hüzün.Bütün şarkıları insanın etini yaktı.Bilmezdim bu kadar canımın acıyacağını.Aklımdan gitmeyen sen,kalbimdeki sevgin,yüreğimdeki hasret,bir an hücum ettiler üzerime. ''Yapmayın'' dedim, 'Rahat bırakın beni!'. Nefes alamadım bir süre. Her şarkı seni hatırlatıyordu sanki.Tüyler ürpertici derecede hissettim yanımda oluşunu.Gözlerin,karanlıktan bana bakıyordu.Hiç gitmesin istedim.Nasıl da masumdular.İlahlaşırdı insan,ruhu yeşerirdi bakışlarının altında.Bir çığlık koptu! Eller havadaydı,birbirlerine dövercesine vuruyorlardı.Sesler çıkıyordu;sözsüz sesler.Bu sahnedekini mesut etti.Tebrik etmek anlamına geliyordu galiba..İnsanlar alkış diyorlardı buna.Hiçbir şey anlamıyordum.Gözlerin gözlerimden gitmiyordu.Öncekilere hiç benzemiyordu.Ben hiç böylesini görmemiştim.Omzumda bir el hissettim! 'Ne içerdiniz?'' diye bir soru! 'Bir yudum sevgi!' demek geldi içimden.Kurak bir gönül ne ister ki başka! ''Gidelim'' dedim Okan'a.Nedenini sormaya korktu.Gecenin sessizliğini insanların biçimsiz ayaklarıyla çıkardıkları sesler bozuyordu.Gece on iki de İstiklal'de bir adam yürüyordu.İçim içime sığmıyordu.Çatacak birilerini arıyordum.Anlamsız bakan suratlar önümde kayboluyordu.Parmakları su toplamış bir adam gitar çalıyordu.Her yerde seni arıyordum.Okan 'Ben salondayım.'' dedi.Gitti.Koşar adım deniz kenarına indim.Deniz bir fahişe gibiydi.Herkesin derdini dinler gibi yapıyordu.Bir adam denize konuşuyordu.Acıdım ona.Herkesin bir fincan kahvesini içeceği yakını vardır.Herkes,içini,yalnız içine dökmez...Peki beni kim dinleyecekti?Bende mi denize anlatacaktım seni?

Uzun uzun seni düşündüm.Hoş!Hiç aklımdan çıktığın yoktu ki! 'Ne güzel uyuyorsundur şimdi! dedim kendime.Saçların güzelce dağılmıştır yastığa.Bir elin yastığın altındadır belki.Dudakların nasıl kırmızıdır geceleri,nasıl insanı kudurtur.Nasıl güzelsindir kim bilir!

Peki,bizi birbirimizden bu kadar uzak tutan ne? diye düşündüm durdum kendimce.Ne engel olabilirdi ellerini tutmama,gözlerinden öpmeme;neydi çaresizliğimiz?İnsanoğlu bir kez gelmeyecek miydi dünyaya?Seninle bu  ''sadece bir defa''  olan hayatı paylaşamayacak mıydım?Neyi bekliyorduk?Kimden korkuyor,kimlerden saklanıyorduk?Her gün,her saniye,her şeyimde sen varken,nasıl olur da her şeyimde olan sen yanımda olmazsın?Bu ne saçmalık böyle!Artık dayanamıyorum.Benim sana çok ihtiyacım var.Farkın değilsin ama sensizlik her saat canıma okuyor.Benim sana çok ihtiyacım var.Yanımda olmana,gülüşüne,avuçiçi terine,sevgine...çok ihtiyacım var.Maskelerim yok artık.Söz sanatları,kelime oyunları,metaforlar,teşbihler... hiçbiri yok.Açık açık söylüyorum: Benim sana çok ihtiyacım var... 

Anlatamıyorum sana bunu!Uçurum kenarında yaşıyorum..

Keşke birazcık farkında olsan her şeyin.Benim senden başka kimseye ihtiyacım yok.

Seni çok arıyorum.

Ama anlatamıyorum...