Sevdiğin ve sevildiğin kadar varsındır yaşamda.Gerisi sadece teferruattan ibarettir.Her şeyi elde etmiş olsan bile eksikliği seni hep kötü hissettirecek tek şey,aşktır.Ne yaparsan yap dolduramazsın o boşluğu.Geçici mutluluklar satın alırsın kendine.Ama anlıktır sevinçlerin,kendine oynadığın oyun koyu bir gecenin yalnızlığında bozulur,yerini kaçmaya çalıştığın acı gerçeklere bırakır.Şöyle fısıldar kulağına: 'Ne oldu be!Hani mutluydun!İçin nasıl da üşüyor,nasıl güçsüzsün görmüyor musun?' Ne yapacağını bilemez o zaman insan. 'Bir koşu gidip seveyim' diye bir şey yoktur.Farkında olmak vardır.Her şey beklentilerle ilgilidir.Aşka şart koşmayacaksın.Yakışıklı olsun,güzel olsun,zengin olsun,uzun olsun,kısa olsun,dolgun olsun demeyeceksin.Gözünü yüksekten indirip,önündekilerin kıymetini bileceksin.Yüreği güzel olsun diyeceksin.Romanlarda anlatılan aşklar ütopik gelebilir ama gerçekte öyle değil.Temiz seversen,bir gülüşü bile sevdiceğinin seni erişilmeyeceğini sandığın ütopyaya götürür.
Bunun için gerçekten sevmen gerekir,aşka şart koşmadan.
Günümüzde insanoğlunun en büyük eksikliği sevmeyi bilmiyor olması.
Aşk,sadece bir kavram artık hiç yaşanmayan.
O yüzden her geçen gün yalnızlıktan
biraz daha zehirleniyoruz...
Vakit varken tomurcukları topla.
Zaman hala uçup gidiyor ve
bugün gülümseyen bu çiçek yarın ölüyor olabilir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder