Çalışma Hayatı

Her şey yolunda çok şükür.Mutluyum,hep hayalini kurduğum yaşam tarzına kavuştum.Radyo bütün günü alıyor ama ben şikayetçi değilim.Öyle içten öyle samimiler ki ailem gibi görmeye başladım bile.Hep seslerini duyup dinlediğim üstatların yanında oturup bende eşlik ediyorum artık.Daha yeni olmama rağmen bana yayınında sık sık söz hakkı veren Cem Ağabeyim beni şaşırtıyor.Müthiş bir şey bu.İş bile verdi.Pazartesi gününe kadar yetiştirmem gereken röportajım var.Konusu ise''Parmak arası terlik giyen erkeler itici midir''.Hemen yaptık bitirdik.Birbirinden farklı 40 kişiye sorduk.Garip cevaplar geldi tabi;bizde bunu istiyoruz zaten.Oruçlu iken,güneş tam tepedeyken İstiklalde röportaj yapmak her ne kadar zor olsa da,inanın umurumda bile değil.Sevdiğim işte çalışmanın bana verdiğin yorgunluk bile tatlı.Seviyorum bu işi.Salı günü terasta,Boğaza karşı tüm best radyocularının katılacağı bir iftar yemeği verilecek.Hepsini yakından tanıma fırsatım olacak inşallah.Bunlar güzel tarafı.Zor olan tarafı ise kişisel olarak söylüyorum,ulaşım sorunu ortaya çıkıyor.Yayına yetişmek için kalkan ilk otobüse bindiğim halde yetişemiyorum ki oda 5.45'de kalkmasına rağmen.Yetişmek için İstiklal'in bir ucundan diğer ucuna kadar deli gibi aralıksız koşuyorum,yine olmuyor.Şuan canımı sıkan tek şey bu.Cem ağabeyimden biraz tolerans göstermesini umuyorum.Sultangazi'den geliyorum kolay değil,onun tabiriyle ''Yunanistan sınırından''.Yarın gidip en kısa zamanda ulaşabileceğim alternatif yollar arayacağım.Umarım bulurum.Böyle işte.Her şey yolunda.Hayallerimdeki radyoda ve çalışmak istediğim adamın yanındayım.Şükür olsun diyorum.Herkese tatlı rüyalar...