Andre Gide,Dar Kapı isimli kitabında,yaşanılanın değil yaşanılmayanın hikayesini anlatır;birbirlerinin seven iki insanın bir türlü bir araya gelememesinin hikayesidir bu kitap.Ve birleşememelerinin nedeni,başkalarından ziyade kendileridir;kendi inançları,kendi korkuları önler onların aşklarının ifade edilmesini.Koca bir hayatı,istediklerini yapamayarak geçirir kitabın kahramanları.Yaşamak istediklerimizle yaşayabildiklerimiz arasında ortaya çıkan büyük uçurumun esas sorumlusunun aslında kendimiz olduğunu anlatır kitap.Bütün kitap boyunca okuyucu hep aynı isyanı hisseder;'Söyleyin artık!Neden duygularınızı gizliyorsunuz?' diye bağırmak ister.Ama kitabın kahramanları,kendi yaratıktıkları o 'Dar kapıdan' geçemezler bir türlü,orada sıkışıp kalırlar.Herkesin hayatı,dar kapılarla çevrilmiştir aslında.Rahatlıkla geçip feraha ulaşacağımız birçok kapıyı,kendi inançlarımız,korkularımız,endişelerimizle daraltıp kendimizi kendimize tutsak ettiğimizi çok geç fark ederiz.Yaptıklarımızdan ziyade yapamadıklarımızdan daha çok pişman olmamızın gizli nedeni de budur zaten;yaptıklarımızın sonuçları kötü çıksa da,çıkan sonuçlarla bizimle birlikte başkaları da sorumludur,başka birilerinin iradesi işin içine girmiştir,pişmanlığımızı ve öfkemizi başkalarının üstüne yıkabilir,pişmanlıktan kendi payımıza düşeni azaltabiliriz.Ama yapamadıklarımızdan duyduğumuz pişmanlıkların bizden başka sorumlusu yoktur;bizden başka bir suçlu bulamayız,o pişmanlığı tek başımıza sahiplenmek zorunda kalırız.Kendi geçmişimizden geleceğimize uzanan yolda karşımıza çıkan dar kapıları neden aşamayız,neden takılır kalırız orada?Neden bir türlü istediğimiz gibi yaşayamayız?Neden ıslak bir kil parçası gibi elimizde duran hayatımızı şekillendirirken,bir yerinde takılır ve onu istemediğimiz bir biçimde şekillendiririz,kendi isteklerimizden daha önemli ne olabilir ki?Korkularımız elbette.Çekiceğimiz acıdan korkuyoruz.Dar kapılardan geçemediğimiz,yaşayamadığımız için pişman olacağız.Bizi bekleyen pişmanlık olduğunu biliyoruz.Yaşadıklarımız olmayacak pişmanlığımız,yaşayamadıklarımız olacak.Nasıl yaşayacağımız cevabını yine kendimiz bulacağız.Bu dar kapılardan nasıl geçeceğimiz kendimiz kendimize öğreteceğiz.Ve bir sabah kalktığımızda denemekten korkutumuz için geçemediğimiz dar kapıdan sonunda geçtiğimizi görüp,
'İyi ki de..' diyeceğiz, 'İyi ki de denemişim...'
İşte,o zaman bahtiyar olacağız.
Her şey bir adımla başlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder