7 Eylül 2012 Cuma

Haybeye Ölmek...

Su işleri bakanımız ''Hindistan'da Pakistan'da olur böyle şeyler''diyor.Aşağıladığı Hindistan'la Pakistan'ın bırak el bombasını nükleer silahları var,böyle bir facia yaşamadılar.Bizde insan hayatı sudan ucuz.Sanırım o nedenle Su işleri bakanı açıkladı...
Patlama ile ilgili ortaya çıkan bilgiler daha çok şaşırtacak gibi.Sayımı yapan askerlerin çoğu kısa dönem askerlik yapan acemi erlermiş.Şehitlerden on yedisi henüz birliğe üç gün önce gelen kısa dönem askerler olduğu anlaşıldı.Komutanlar taşıma işi için onları da görevlendirmiş.Altını çiziyorum,bunlar üç günlük acemi askerler.Yani sokaktan herhangi birisini çevirip el bombalarını o eğitimsiz şahsiyete teslim etmek gibi bir şey.Ateşle barut yan yana.Diğer bir konu ise el bombalarının imalat tarihleri.Terör saldırısı ve sabotaj iddialarının ardından ortaya yeni bir iddia daha atıldı.Patlayan bombaların 1936-1937 yıllarında ABD yardımıyla geldiği iddia edildi.El bombaları üzerine birazcık araştırma yaptım yine,65 sene ve üzeri olan bombalar da  metal yorgunluğu ve yıpranma üst düzeyde oluyormuş.Bu ve benzeri  patlamalara neden olması işten bile değil.Bu bombaların yeni nesil patlayıcıların aksine,ateşleme sistemlerini üzerinde barındırdığı belirtiliyor.Eğitimini vermeden üç günlük askerlere verirseniz patlayıcıları sonuç böyle hüsran olur işte.Sonuç:25 şehit olur.Sonuç;üç ay sonra baba olacak olan Şehit bilgisayar  öğretmeni Ahmet Tosun'a ve  anne karnında öksüz kalmış bebeğe olur.Atama bekleyen Şehit Matematik öğretmeni Emrah Aral ve hayallerine olur olan.Ya geride kalan gözü yaşlı Anne Babalar.Evlat acısıyla her gün yaşarken ölmek.Onlara geriye kalan bunlar...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder