Ben bazen yazarım biraz,bilirsiniz.
Yine bir bazendi ve yine yazdım...
ARAMIZDAKİ 'AMA'.
Sana karşı bambaşka hislerim var.Sanki daha önce tatmadığım bir duygu bu.Beni ele geçirip,her yolu sana çıkartıyor.Nasıl oluyor bu?Yani,nasıl oluyor da sen bu kadar umurumda oluyorsun?Daha önce mevcudiyetinden bile haberim olmayan birisi hiç beklemediğim bir zamanda gelip, ''Buranın sahibi artık benim.'' deyip kalbime kuruluyor?Ben nasıl izin verebiliyorum buna?Her şeye rağmen seni orada tutan ne?Ellerinin sıcaklığını bile bilmezken üstelik.Yukarıdan ipler sarkıyor kollarımıza.İpler bağlıyor bizi ikimize.Göremiyorum bir türlü,kim bu bizi yöneten?Bir kalem,ucu kırılmış.Önümüze düşüyor.Yukarıdaki bir şeyler yazmış olmalı.İkimizi birbirimize yazmış olmalı.Ama.. ama işte! Hep bir ama var aramızda.
İçimizde bir kapı gıcırtısı var ama;ürpertici.Duvarın dibindeki deliğe sığınmak var ama bakışlarımızda.Korkuyoruz birbirimizden ama.Niye?Ölüm bile arkamız da kaldı oysa,açık yolumuz.Hiçbir şey istemez,bir ellerin,bir ellerin yeter beni var etmeye.Gidelim hadi!Yorulursak bir ağaç gölgesinde yeşeririz.Bulamazlar bizi,bir karınca yuvasına saklanırız.Olmadı bir karınca oluruz.İnsanlar hep büyük gelmiştir zaten bize.Ufacık dilleriyle kocaman yalanlar yaratırlar.Ezilirsin altında;karınca misali.Karınca misali ezilmeyiz biz,bir karınca gibi eziliriz.Fark etmez,biz sevgimize bakalım.İstersen şiir tasarlarım ağlaman için.Sen benim gibi değilsin,ifade edemezsin sevgini sözcüklerle.Ağlamaktır kendini ifade şeklin.Ağlamak,sözlerle anlatılamayanı,gözlerle anlatmaktır çoğu kez.Ağlamak hissetmektir,hissedebilmektir.Ağla benim için.Her damlada hisset beni.
Bencilim ben.
Taviz vermem sevgimden,kapılmalardan.
Taviz versek 'Ama'lardan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder