Bazı insanlar tektir,tek yaşar,tek görmek ister hayatı.Bazen gruplardan,kalabalıklardan daha tehlikelidir,etkilidir bu insan tipi.Kimseye verecek hesabı yoktur,riskleri sever,hatta sonucunu üstlenir,bedelini de kendi öder.Kimseye bağımlı değildir,onu anlamak zordur,kimliğini bilmek daha zordur.Gizeminden ve sırlarından tesadüf sonucu yakalanmadıkça kimsenin onu ele geçirmesi söz konusu değildir.Öyle amaçları ve arayışları vardır ki,bunlarda biraz değişikliğe gitse tüm kişiliğini yerlere atar.Etkisini ve karar gücünü yalnızlığından aldıkça tekdüzelikten her zaman kurtulur.Yalnız yürümek,yalnız yemek,yalnız uyumak,insanı kendisi yapıyor ama yalnızlığa ancak yalnız kalmayı bilenler,kendi olanlar katlanabilir.Bazıları,kendilerini kuşatan bu yalnızlık çemberinden kurtulmak isterler.Ama zordur alışkanlıklar,bırakmazlar seni.Korkarsın.Korkarsın çünkü,hayatını birinin eline vermek,hayat hikayeni bir başkasına yazdırmak demektir.O zaman yaşam,kalem tutanın elinden çıkar.Sen kalemi bir başkasına uzatır,hayatın gidişatını da ona teslim edersin.Sana bir yol çizer.Yolun sonunda ne olduğunu bilmeden girersin o yola ama asıl korkutan da budur insanı.Yol,bir uçurumda da sonlanabilir,yeni bir hayata açılan bir kapıda da.Alamazlar bu riski yalnızlar.Bu yüzden hep yalnızdırlar.
Yalnızlık konusu insanlık tarihi boyunca hep irdelendi,araştırıldı,üzerine felsefeler yapıldı,romanlar ve öyküler yazıldı.Kalemi kuvvetli olanlar bunun nedenlerini yazmaya çalıştı.Sesi kuvvetli olanlar şarkılarıyla tüm insanlığa dert yandı.Herkes biraz ağladı,biraz yakardı.Kimse bulamadı çaresini.İnsanlığın en büyük hastalığı salgın haline geldi;sokak sokak,ev ev,insan insan yayıldı kalplere.Oysa çok zor değildi bu salgından kurtulmak.Bazılarının elleri,bazılarının içten bir gülümsemesi,bazılarınında bir sözü,evet evet,sadece bir sözü bu tarihsel hastalığı,bu salgını durdurmaya yeterdi;yeterdi insanlığı kurtarmaya...
''Kaç,kendini kurtar!'' diye öğüt veresim var kendime.Kaçıp kaçıp sana gelesim var.Gözlerinde dinlenip,saçlarının arasından akıp gitmek var.Sende kendimi bulabilmek,yıllarca aradığım kendimi sende bulabilmek ümidi var.Ama hali yok,bitap yüreğim. Kurtaramam insanlığı.Kurtaramam ki kendimi.Umudum yok.İçimdeki cesedi kaldırsın biri.Biri bulsun cesedimin failini.Kimse beklemesin artık kurtarmamı kendimi!
Bir ölü artık sevemez ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder