Sadece Filmlere Özgü Değilmiş

İkinci el kitapların satıldığı bir kitapçıya gittim.Elime bir kitap aldım,sayfaları çevirdim ve el yazısı ile yazılmış küçük bir not buldum içinde.Şöyle yazıyordu;''Bu kitabı her kim alacaksa bilsin ki isteyerek değil mecburiyetten sattım.Yoksa kitaplar satılmaz,paylaşılır.Ben yalnızlığımı bu kitapla paylaştım.Her sayfasına gönlümden kopup gelen kelimeler karaladım.Okurken yazılarımı,bazen bir erkek ismi geçecektir.İşte onu seviyorum ben.Ama anlatamıyorum;olmuyor.Karşına dikilip söyleyemedim bunu.Bende kitaba döktüm kelimelerimi.Çünkü Oğuzhan da kitap okumayı sever ve özellikle buradan,ikinci el satılan kitapçıdan alır.Birilerinin kitabı okurken ne hissettiklerini görmeyi sever çünkü.Tek dileğim bu kitabı onun alıp,benim ona karşı hissettiklerimi öğrenmesi.Yalvarıyorum size!Eğer o değilseniz almayın bu kitabı!Biliyorum ki bir gün bu kitabı alacak.Beni el yazımdan tanıyacak.Eğer tanımadıysanız el yazımdan beni,bırakın ne olur kitabı!Tek umudum bu...''İşte buna ''aşk''denir dedim içimden.Tezgahta duran onca kitap içerisinden küçükte olsa bulunma umudu.İhtimaller üzerine kurulmuş bir sevgi.Onlar adına ancak böyle yapılabilirdi aşkın tarifi.Yazılar öyle içten ki,her sözcükte bir ümit var.Parmağımı kelimelerin üzerinde gezdirdim.Hepsinin boynun bükük ve ıslaktı.Göz yaşına batırılan bir dolma kalemle yazılmış gibiydi.Yada sözcükler mi ağlıyordu kendi kendine;kitabı bulan her yanlış kişiden sonra.Bir süre olduğum yerde çakılı kaldım.Vazgeçtim almaktan.Yerine koydum usulca.Çocuklar gibi sevindi sanki bıraktığıma.Sonra uzaktan baktım o kitaba.Gerçekten bana ait değildi.Kimseye ait değil!İçinde yazan isim dışında.Ah ikinci el kitaplar!Ah içinde bin bir duygu barındıran yazılar ah...İlk kez bu kadar büyülendim.Seviyorum okuyucular tarafından kitabın köşesine düşen küçük notları.Sırf bu yüzden alıyorum ikici el.Ama böylesine daha önce hiç denk gelmedim.Kitabın ismi neydi onu bile hatırlamıyorum.Alsam o kitabı ne olurdu acaba?Şu olurdu;belkide Dünya üzerinde sınırlı sayıda olan gerçek aşklardan birisini gerçekleşmeden bitirecektim.Küçükte olsa bir umut bekleyen o kızın mutsuz olmasına neden olacaktım.Onun mutsuzluğu da beni bir ömür boyu farkında olmasam da gölgeleyecekti.Ve daha binlercesi işte...Şunu da söylemek isterim;fotoğraf makinem ilk defa bir işe yaradı.Kaçırsam o yazıları üzülürdüm.Yeter bu kadar biraz uyuyayım.Böylesi de varmış demek ha...Vay be...