Geçmişi Hatırlamak

Saat 23.30.Sıkıldım çıktım dışarı.Altımda on dokuz senelik bisikletimle,gecenin karanlığında sokakları geziyorum.Eski ama benden bakımlı namussuz.Keyfi gıcır yani.Neyse efendim,sokak sokak gezerken eskiden sık sık gittiğim o mahalleyi gördüm.Aslı'nın oturduğu sokak.Gittim,durdum mahallenin başında.Üzerime sonbahar yaprağı rengine benzer sokak lambası ışığı vuruyor.Beş senedir ilk defa gidiyorum.Çok şey değişmiş tabi.Önceden Aslı'nın oturduğu evin önünde küçük bir çay bahçesi vardı.Bir keresinde hiç unutmam beni davet etmişti.Tabi annesi babası da bizimle beraber.Sıkıntıdan patlayacaktım.Babası kulağıma eğilip ''sen bu kızı seviyor musun''diye sormuştu.Elimdeki çay bardağı yere düşecek gibi oldu;utangaçlıktan ne diyeceğimi şaşırmıştım.Ürkek bir ceylan gibiydim ve tiz bir sesle ''hayır''demiştim.Bir an bey baba kaşlarını çattı ve ''gönül mü eğlendiriyorsun kızımla''dedi.Hiç bu kadar sorguya çekilip köşe sıkışmamıştım.''O benim arkadaşım''deyip gittim ve bir daha da girmedim o mahalleye.Ne zaman görsem o evi ve bahçeyi o günü dün gibi hatırlarım.Çok şey değişmiş çok.Ha Aslı kim?Olayların başında anlatmam gerekiyordur ama unutmuşum.Aslı beni sevdiğini söyleyen ilk kız.Esmer mi esmer,alımlı mı alımlı,zor mu zor,zeki mi zeki bir kızdı.Bana sevdiğini söylediğinde şaşırıp''beni neden seviyorsun ki?''demiştim.''Eğlencelisin,gizemlisin ve bir o kadar da başına buyruksun.Anı yaşıyorsun ve en önemlisi de korkaksın''demiştim.Sanki karşımda konuşan bir kitaptı.Şiir gibi konuşuyordu ve fena halde afallamıştım.Gülen gözleriyle cevap bekliyor gibiydi.Ne soracağımı çok iyi biliyordu.''Neden korkakmışım'' dedim.Sözümü bitirmeden atıldı cümleye''sevmekten,aşktan korkuyorsun.Baksana haline!Nasılda betin benzin atmış,ellerin nasılda titriyor.Altına kaçırmadığından da şüpheliyim ve bu korkaklığın hoşuma gidiyor''dedi.Bunları bir yerden ezberleyip bana söylediğini hala düşünürüm.Taş kesilmiştim adeta.Hey Allah'ım ya,ne gündü ama.''Git başımdan''deyip arkadaşlarla kaldığım yerden muhabbete devam etmiştim.Sonra hiç beklemezdim ama çok samimi olmuştuk.Evinin olduğu mahalleye kadar yürür,babasıyla yaşadığımız o olay sebebiyle mahallenin başında ayrılırdık.Hiç bir mahalleye neden girmediğimin sebebini söylemedim.O çatladı ama meraktan.Garip bir kızdı.Ondan hoşlanıyordum,sadece bu.Benden her zaman sevdiğini söylememi isterdi.Açık sözlüydü biraz.Ama hiçbir zaman söylemedim.Çünkü kendimi kaybedecek kadar,avuç içlerimi terletecek derecede hissetmedim onu içimde.Aslı da benim için çekici kılan şey kendimi onun yanındayken çok rahat hissetmemdi.Bir de Kahkahası tabi.Hayat enerjisi bu bu kadar fazla olan bir insan şimdiye kadar tanımadım.Sonra birden görüşmeyi kestim ve bitirdim.Çünkü ona alışmaya başlamıştım ve ben alışkanlıklardan korkarım.Belki de bana ''korkar''derken haklıydı.Benim ne yapacağımı önceden görmüş ve ''korkar''sıfatını yapıştırmıştı.Sonra bana hep her karşılaştığımızda ''korkar''dedi.Şimdi bir yerde karşılaşsak yine bana ''korkar'' diye hitap eder eminim.Görmeyi çok isterim ama.Ne kadar değişmiş canlı canlı şahit olmak isterim.Nereden geldi bu esmer güzeli aklıma.Neyse yatıyorum ben...