Bilmece

Senden hiç ayrılmamak vardı.Zamanı durdurmak,bütün saatleri parçalamak vardı.İsyan içindeydim.Neydi bu çaresizlik?Bizi çepeçevre saran bu dört duvar neydi?Bir ara Allah'ı düşündüm,peygamberleri,dinleri,kitapları düşündüm.Boş inançlarımız mıydı çaresizliği yaratan?O bizim eserimiz miydi?Öyleyse neden bizden büyüktü,güçlüydü?Bunca yıl neyi aramış,kimi özlemiştim?Madem ki benim olmayacaktın,neden seni karşıma çıkardılar?Kim yaptı bunu?Bu kötülükler kimin eseri?Allah'ın işi yokta bizi mi görsün?Öyleyse kimi inanacağız?O kitaplar ki sabırdan bahsediyor.Ama ne kadar?Nereye kadar?O dinler ki duadan bahsediyor.Kime,niçin ve ne zaman?O Peygamberler hiç sevmediler mi?Bu Sorular kafamı kurcalıyor.Cevaplarını düşünüp durdum gecenin çıkmaz karanlığında.Yürüyemiyordum,oturamıyordum.Yattım,uyuyamadım.
Sanki yer çekiminden kurtulmuştum,boşluktaydım,ağırlığım kalmamıştı.Elimde,tam nabzımın üzerinde bir saat işliyordu her şeyden habersiz.Çıkardım,duvara çarptım,parçalandı ve durdu.Fakat sadece saatin sesiydi kaybolan;yoksa zaman ilerliyordu.Anladım ki bir hiçliğin koynunda büyüyorum...