Biraz önce eve geldim ve babam beni kapıda karşıladı.''Ne oluyo lan'' demeye kalmadan nedeni anlaşıldı.200 lirayı elime sıkıştırdı ve bir ricada bulundu; ''Ne olursun'' dedi '' Ne olursun artık değiştir şu ayakkabıları.Ne kadar para istiyorsan vereyim,ayakkabıyla birlikte değiştir kılık kıyafetini'' dedi peder bey.Hiç aklıma gelmezdi valla babamın zorla para verip alışveriş yapmamı istemesi.Biraz düşününce bir yerde hak verdim pedere.Tam tamına üç senedir aynı ayakkabıyı aralıksız kullanıyorum.Geçen hafta eve tramvayla gelirken,2 sene önce radyo kulübünde birlikte ders aldığımız bir arkadaşımla karşılaştık.Aslında ben onu görmedi;o beni hınca hınç dolu tramvayda görüp yanıma geldi.''Bu kalabalıkta nasıl tanıdın beni?Hem sana arkam dönüktü hem de uzun bir zamandır görüşmüyorduk!''diye sordum,ne dese beğenirsiniz;''tabii ki ayakkabılarından'' dedi. O zaman gülüp geçmiştim ama bugün de babam o tepkiye benzer bir reaksiyon gösterince ''Acaba yenisini alsam mı?'' diye kafamdan geçirmedim değil hani.Ama hemen vazgeçtim çünkü;ben başka insanların söylediklerine göre hareket etmeyi hiç mi hiç sevmem!Babam bile olsa bu.Hem ben böyle mutluyum ya,kime ne?Beni yeni alınan ayakkabılar güzel gösterecekse eğer,hiç göstermesin daha iyi!Yanlış mıyım azizim? Hem ben halktan birisi olarak görünmeyi seviyorum;diğerleri kendilerini kötü hissetmesin diye hep aynı model giyiniyorum...:) Olan var olmayan var şimdi yani;ezmeyeyim boşver! Ya bana ''Sen fakir misin'' diye soran oldu ya!Direkt ama,yekten. Dedim ''Ben fakir değilim ama sen çok büyük bir sığırsın''.Bir insana bu sorulur mu lan hiç!Beni tanımadığı çok belli ama.Halbuki bilmiyor,ayağındaki ayakkabı bizim aile fabrikasında sponsor desteğiyle ortak üretiliyor.2 ay para biriktirip aldığı o marka ayakkabılar bize her gün koli koli bedava geliyor;o markayı ben sevmiyorum o ayrı tabi.Marka ismi vermeden söyleyeyim;ben tik işareti olan ayakkabıları severim bir tek. Yaa,işte böyle moruk.Sonunda açtım ağızımı yumdum gözümü.Aramızda kalsın günlük,hiç kimse bilmiyor;aman ağzından kaçırma ha.! Günlük tutmanın da bu güzel yanı var işte.Kimseye söylemek istemediklerini burada rahatlıkla yazabiliyorsun.Birine gidipte fabrikadan falan bahsetsem çok büyük görgüsüzlük olurdu kanımca.Zaten benim vicdanım el vermez öyle bir şey yapmaya;gösteriş yapmaya hiç sevmem.Hem ne demişler:Ne oldum değil,ne olacağım demeli insan.O yüzden kimsenin kimseye üstünlüğü söz konusu bile olamaz;haddinizi bilin lan p*çler...
O değilde bu yazdıklarımı tanıdık birilerinin okuduğunu düşünsene.Yarın okula gittiğimde ''Onur ne görmemiş adamsın lan sen!Varını yoğunu sağa sola yazıp,bir de paylaşıyorsun.Olan var olmayan var,utan utan yavşak.'' dediklerini düşünsene;amanın!Mahcubiyetin dibine vururum herhalde! Çok şükür tanıdık kimse okumuyor da rahat rahat yazıyorum.Çok uzattım galiba!
Şu manidar sözle bitiriyorum yazımı;
Nice insanlar gördüm,üzerinde elbise yok.
Nice elbiseler gördüm,içinde insan yok.
----Hz.Mevlana----
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder