Hadi biraz şaircilik oynayalım bu gece...
Bana çılgın diyorsun;seni sevdiğim için.Yanılıyorsun,sevmek çılgınlık değil.Sevmek,insan tarafımızı bulmamızdır bence.Biraz da yaklaşmamızdır tanrıya zaman zaman.Dünyada sevmeyenlere,sevemeyenlere acımalı.O ot gelip,ot gidenlere acımalı.Sevebilen insan,kendini keşfetmiş insandır.Talihli insandır.Çektiği bütün acılara rağmen mutlu,kıvançlı insandır o.Aşktır yücelten bizi ve derinliğimiz aşktandır.Gerisi boş,yalan.Aşksa,sevmektir.Durmadan,nefes alırcasına sevmek.Sevmekle sevilmek ayrı şeyler.Sevilmeyi çoğaltmak,ona bir başka şekil vermek,daha da yoğunlaştırmak onu elimizde değil.Oysaki sevgimizi istediğimiz gibi yoğurabilir,dilediğimiz şekli verebiliriz ona.Derinlikse derinlik,yükseklikse yükseklik,genişlikse genişlik.Sevmekte gücümüz var,irademiz var,aklımız var.Biz varız sevmekte.Sevmek yaratmaktır bir bakıma.Sevilmekse yaratılmak... Demek ki biz seninle birbirimizi yaratıyoruz durmadan.Sen beni yarattıkça güzelsin işte ve ben seni yarattıkça güçlüyüm,daha bir insanım.
Beni sevmeseydin yine bir şey değişmeyecekti benim için.Sen biraz eksik kalacaktın,biraz sen kaybedeceksin;o kadar! Şimdi insanların en güzeliyiz,en iyisiyiz elbette.Seviyoruz seviliyoruz.Sevgimi anlamadığın ve ona saygı göstermediğin anda ölebilirim.
Karşılık vermediğim anda değil.
Birbirimizi yeniden yaratmaya devam edelim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder